Bazen her şey göründüğü gibi değildir.
Çift kişilikli olmak gerçekten çok zor.
İnsanlara diğer tarafını göstermemek. Diğer tarafın ortaya çıkmasın diye tanımadığın insanlarla her şeyini paylaşmak. İnsanlara mutlu görünmek ama aslında içindeki öfkeyi ve öldürme duygusunu bastırmaya çalışmak, çok farklı bir şey. Hayatım boyunca böyle değildim, son 10 aydır böyleyim ve artık birine veya kendime zarar vermekten korkuyorum.
Dışarıdan normal görünüp, içinizdeki bir başka ben ile savaşmak...
İnsan normalde kendini dinler değil mi? Kendisiyle konuşup sorunların üstesinden gelmeye çalışır. Ben içimdeki başka bir ben ile savaşıyorum. Konuşmama çoğu zaman izin vermiyor. Çok sinirli, kibirli, acımasız biri. İsmi bile var; "Mustafa". Aslında Mustafa benim ismim, ancak bu isimle hitap edildiği zaman nedensiz bir şekilde sinirlenip, küfür etmeye başladığımda bu ismin ona ait olduğunu anladım. Sinirlendiğim, daha doğrusu o sinirlendiği zaman kimse karşısında duramıyor.
Karanlık tarafım, artık dışarıya çıkmaya hazırlanıyor.
Son zamanlarda çok çıkmaya başladı. Artık ne acıyı hissediyorum, ne başka bir duyguyu. Artık kendim gibi hissetmiyorum. Doktora gittiğimde sadece ilaç verip yolladı. Artık sırf dışarıya çıkmasın diye ben de dışarı çıkmıyorum. Hiçbir şey öfkemi, öfkesini bastıramıyor. Artık durduramıyorum onu. Son hazırlıklarını yapmaya başladı.
Herkes üstüme geliyor, içimdeki savaşı bilmiyorlar.
Herkes abartıyorum zennediyor, içimdeki bitmeyen savaşı gören kimse yok. Kaç kere kendime ve başkalarına zarar vermek üzereyken yakaladım, zor durdurdum ama artık gücüm kalmadı. Herkes gitti, beni diğer ben ile yalnız bıraktılar ve güç alacağım kimse kalmadı. Dışarıdan çok güçlü gözüküyorum ama gücümü sadece "O"nunla savaşmak için kullanıyorum. Artık kendimi ona teslim edeceğim. Ne kadar sinirli ve acımasız olsa da üzülmeme izin vermiyor. Çoğu kişiden daha iyi davranıyor bana. Kötü olduğum zamanlarda gelip benimle konuşuyor, bazen bağırıyor ama iyi olmam için uğraşıyor. Belki de onunla savaşmam hoşuna gidiyordur. Bilmiyorum.
Okuduğunuz için teşekkür ederim.
Siz siz olun, böyle birisi ile karşılaşırsanız korkmayın veya yalnız bırakmayın. Çünkü ne kadar yalnız kalırsak, o kadar teslim oluyoruz. (ALINTI)
SORUM SIZ GORUNDUGUNUZ GIBI MISINIZ?
HERKES GORUNDUGU GIBI MIDIR? CEVREMIZDEKI INSANLAR NASIL?
Aslında olduğun gibi olmak en kolayı en güzeliyken neden bi sürü maskeyle, farklı kişiliklere emek harcanır, özünden çpk mu utanır, çok mu eksiktir, öyle bile olsa, sahte maskelerle uğraşana kadar eksiklerini görüp tamamlamak, hayal ettiğin insan olmak daha gerçek ve tatmin edici değilmidir
Baskalari yuzunden olmadigi bir kimsenin maskesini aliyorlardir, anlasilamadiklari için yalnizdirlar..
Kendince sebepleri vardır sanırım, gerçekten sebep yada bahane olup olmadığı tartışılır
Bahane baska taniya girer bu sebepleri barindiran bisey gibi
Pidkolojik boyutta değerlendirme yapılacak boyuta geldiyse tanı ve tedavi kaçınılmaz olur zaten..
Neslihan hanım çevresel faktörler yüzünden bu haldeyız
Bi an benim gibi biri sandım seni
Olabilirde yazin sorun degil
Ben de böyle biriyim çoğunlukla çok kötü oluyor bi yere kadar sonra patlak veriyor sinir krizi herşeyi yak yık ama olmuyor sevdiklerime yapamıyorum kapıya cama ona buna patçala umrumda değil ama sinirlerimi altüst eden kişiye yapamıyorum ve ya daha farklı oluyor intihara kalkıyorum ama yapamıyorum bu hüzünlü oluyor durumum ağlamak istiyorum olmuyor başımda aşırı derecede ağrılar sonra başım dönüyor midem bulanıyor kusuyorum bi yerde sonra eğer uyuyabilecek yer bulsam uyurum bulamazsam olduğum yerde uyuyakalırım
Titremeler falan oluyor hep sıkıntı ama anlayışlı olmaya çalışıyorum herşeyi konusarak çözmeye ama nedense içimden bir ses anlamak istemiyor taş kafalı kafasını eze eze kıra kıra sokacaksın içine çok saçmas. Ktiret diyorum çoğu zaman umrumda olmuyor içime atıyorum
Doktora görün derler ama doktor beni çıldırtıyor sanki benle dalga geçiyor öldürmek istiyorum onu sonra kendi kendime konuşmalar sanki başka birileri var görmüyorum ama anlıyorlar cebap veriyorlar ama beni kullanarak benle yakonlaşmak isteyenler hep diyor sürekli fatklı kişiler oluyorsun nadıl diyorum bu sefer yine başka biri oldun diyor anlamıyorum yine boşver yine boşver
Ses var mi peki konusuyorlar diyosunuz ya
ben yukarıdaki anlatılan hastalıga 17 yldır sahibım ve ınsanlara hep ıyı yanımı gosterıyorum ılaclarım agır ve ıcmek zorundayım mutlu olmaya calıstıkca kafese kaatıldıgımı dusünuyrum.
Neler yasiyosunuz anlatmak ister misiniz
anlatmak sadece kelimelerde olur yasamak farklı
Hep mutlu olunca daha mi çok seviliyosunuz
hayır mutlu olunca sevılme olayı yoktur. Mutlu olunca kendını sevıyorsundur. Kendını sevmek evrenı sevmektır. Baskasınn senı sevmesi önemlı deıl ama seni anlamasi bana göre onemli. Önyargılarla yaklasan ınsanlar zaten çekılmez hale gtırıyr dunyayı
Onyargili insanlar zaten hiç cekilmez size ilacin iyi gelmesine kendinizi iyi hissetmenize sevindim.
Bu konuyu çok merak ediyorum arastirmayi da dusunuyorum
Degistirmeye calistigi bazi seyler olabilir insanin hayatinda, degistiremedikleri durumdan kaynaklanan bir sonuç gibi cirpindikca savrulmus
peki ana sorun ne
Bilmiyorum ogreniyoruz iste yazan olursa
Çok dusunmekten olabilir mi?
Fatmagül psikiyatrı gıbı hastaıgı olanlar cevresel etkenler genetık etkenler ve psıkolojık etmenlerın etkisıyle olur. Bır aılede depresyon varsa cocukda olma ıhtımali yuksek artı buna stres ve travmaları ekler bırde kısının ruhsal durumu duygusalsa mesala oldu sana psikıyatrı hastası
vucudumuzda dopamın seratonın gıbı hormonlar eksılınce beynımızın ısleyisi ruh halımızı bozar
Bilgileriniz icin çok tesekkur ederim Nida Uzunöner hanim
önemlı deıl. Insaan hasta olunca ve arastrınca bunları ogrenıyor. Ben hem hastalıgımın tıp dalını hemde ıslami yonden hocalar tarafını arastırdım.... Tabırı caızse kımıne gore delı kımıne gore cınlıyım. Bana sorarsan arafta kalmıs bır kadınım
Çok guclu kadinsiniz tebrik ederim sizi
Fatmagül bır yazı okudum bulgarca lıtyumdan bahsedılmıs bıpolar ve şızofrenlerın tedavısınde kullanıyor. Ben depakin icıyorum duruma gore lıtyum verılıyor. Prespektuslerındeki yan etkılerıde cok fazla.. Sızın ailenızdedemı bıpo var
Otizmli oglum var o yazida bir suru hastaliklardan bahsetmisler ilaç kullanmiyorum ona vermiyorum zor oluyo ama depakin ve risperdal hakkinda çok arastirdim yan etkileri fazla
Allah kolaylık versin gaps diyeti uyguluyorsunuzdur herhalde
Benimde kardesim otizmli sanildigi icin bu ilaclari uzunca zaman kullandi ozellikle depakini ama risperdal cok af buyrun salak gibi yapiyodu cocugu aslinda otizmli sanildi dememin nedeni su 9aylikken havale gecirdi gece boyuna 5 6 kez hastaneye goturulmesine karsin yer yok denip alinmamus en son goturusunde alinmis fakat bu kez menenjit tedavisi goren cocuklarin odasina yatirildigi icin buyuk bi talihsizlik ki malesef menejit kapmis dogal olarak menejit sekeli kaldi tabi uzunca bi süre ozellikle geceleri karanlikta sara nöbeti gecirirdi 9aylikken basit bi kac kelime kullanan kardesim o saatten sonra artik konusamiyordu ve zihinsel engelli simdi raporunda ise otizm yerine agir mental retardasyon yaziyor artik koca bi hayat doktor ve hastane yönetimi ihmalinden mahvoldu
Çok gecmis olsun Allah sifa versin insallah her ilaç her cocuga uygun gelmeyebilir bazi kullananlar memnun ama bagimlilik yapiyor... İlaç konusunda çok mecbur kalmayinca kullanmiyorum daha çok kucuk ilaci kaldiramaz.. Gelismesi ilacsiz oldu algilari acildi. Hareketliyiz sadece o da gezerek oyun oynayarak at binerek cozebildigimiz bisey.. Kardesinin durumuna uzuldum hastane yonetimini sikayet etmediniz mi
Olcay Balci biliyorum tesekkurler uzun zamandir icindeyiz durumun..
Amin ablacim malesef onun derdine dustugumuzden bu cok gec aklimiza geldi
cok fazla unutkanlıklarım sac dokulmelrm ve kılo almam en basıtı oglunuzada gecmıs olsun. Sızın gıbı bır annesı var
Tesekkur ederim sagolun sizede Allah sifa versin insallah
Aynı duygu ve düşünceleri ruh halini bende yaşıyorum kendimi uyuşturucu kullanarak zabdediyordum ve etrafımda kimse kalmadı en yakın dostlarimi bilerek kendimden uzaklastirdim kimsenin kalbini kirmamak için turbelere ziyarete gittim dualar ettim...
Simdi nasilsiniz
Deneme surecindeyim Kastamonu'da Bolu'da ve çoğu bildiğim turbelere ziyarete gidiyorum ve Rabbime yalvarıyorum bu halimden kurtar diye
Ben İstanbul'da yaşıyorum biraz olsun o mübarek insanların sayesinde kafam rahat ama yinede herkeslerden uzak bir başımayım ben bir ben böyleyim sanirdim duygularımı çok güzel ifade etmişsiniz
Bu konuda bana yardımcı olabilirmisiniz nasıl atlaticam bu dönemi haber insan gibi normal bir hayatımız olmasinmi
Paylastigim Alinti oldugunu yazmistim gormemissiniz sorun degil
Yazıyı okurken sahibine sarılmak geldi içimden.
Bence buna ihtiyacı varmış gibi hissettim çünkü
Etkilenmemek mumkun degil yalnizligini hissettim bende
Sanırım doktora gitmesi degil pskiyatri değil psikologa ihtiyacı varmıs tıpta ilacı verilmiş ama çözülmemiş
Yuksek dozda sevgi sart
ilgi diyelim bence sevgi eksik kalırsa devam eder hastalıfın etkısii
Bir zamanlar bu aşamaya gelmiştim. Çok şükür ki atlattım.
Geriye dönüp baktığımda kendime ne kadar eziyet ettiğimi görüyorum.
Hep başkalarının istediği kişi olmaya çalışmakla başladı her şey. Mutlu etmek çabası sevilmek istemek çabası başarılı gözükmek çabası; içimdeki asıl benliğimi baskı altında tutmama neden oluyordu, bunca cabama ragmende kimseyi mutlu edemiyor, başarılı olamıyordum. Buda daha fazla benliğime baskı kurmaya neden oluyordu.
Hiç bir zaman hiç bir şeyden mutlu olamıyor, huzur bulamıyordum bu suçluluk duygusu ile daha da baskı yapmaya başladım kendime.
Artık sadece nefes alıp veren bir ceset gibi yaşamaya başlamıştım. Kendimle konusmaya, odaya kapanmaya insanlardan kaçmaya başladım.
Bir gün asıl benim ne olduğunu sordum düşündüm. Ne istediğimi anlamaya çalıştım. Yavaş ca durtulerimi açığa çıkarttım, baktimki baskiladigim sikistirdigim benliğim nefes almaya başladı yaşamaya başladı ufak ufak zevk almaya başladı yaşamdan bu sefer de üzerimdeki beklentiler ve beklentileri yaratanlari dislamaya, denilenleri duymaya görmemeye basladim. İşte o zaman yaşam nedir öğrendim.
Çok guzel anlatmissiniz tesekkur ederim Yeniden dogmak gibi bisey bu
ayetel kürsü oku devamlı bir alimle konuş
Tamam
Ne olursa olsun bir deyim vardır
Takke düştü kel göründü
Ya göründügümüz gibi olucaz yada olduğumuz gibi görünücez
Insallah
Sen bitanesin Fatmagül Ardanuç
Sen de Simsek Karakoseli
Ürkütücü..
Aslında herbirimiz farkında olmadan içimizdeki Ben'le savaşıyoruz .... Gel-gitlerimizle boğuşuyor çoğu kez kavram kargaşası yaşıyoruz..
İnsan olmak.. İnsan kalabilmek en büyük meziyet olsa gerek.....
Mucadele devam ediyor
Ben kafayi yeme aşamasina geldim.. Benim ki boyle birsey degil farkli... Tum insanlardan uzak yasiyorum pisykatriye gittinizmi tip bilmem ne bozukluk teshisi depresyon haci hocaya gittinizmi buyulu cinli.. Aslinda insanlar insanin dengesini bozuyor.. Bende uyum problemi var dipsiz bir yalnizligi sectim.. Bu icimde sesler bir ayri ben falan filan yok.. İnsanlarin tutarsizliklari dengemi bozdu.. İnsanlarin icinde ruhhastadi olmaktansa kendi yalnizligimda delirmeyi sectim.. Hakkatte kimse yok etrafimda tuhaf.. Pisykatriye gittigimde depresyon dendi.. Tuhaf.. Bu uyum sorunu nedir sormakta aklima gelmedi..
Anlatilan şu sizi hasta eden herneyse bu hale getiren neyse temelinde yatan zehirli tohumu disari cikarip nirmal bir hayat yasamaktir, ilaclarla asla cozumu bulamazsiniz cocuklugumuzda bize bu zehirli tohumlar ailemiz tarafindan bizim bilinc altimiza atiliyor ve buyudugumuz gelistigimuz ve yasliligimiza kadar bu zehirli tohumlarla hayatimizi idame ettiriyoruz, halbuki bir psikolig yardimiyla vu zehirli tohumlari bilincaltimizdan cikartabiliriz ki cikta faydasi oluyor ve hayata cok cok daha iyi bakabiliyoruz ve hayatin nekadarda guzel oldugunu anlayabiliyiruz, Herkese tavsiyem bir psikoloğa gidip bu durumu duzeltebilirsiniz yeterki icinizdeki o tohumlari atmaya karar verin. İlacla tedavi olunmuyor aksine daha com bastirilmis dutguya sahip oluyorsunuz. Hayat cik kisa ve birokadarda yasanmaya deger.
heysey insanin kendi el8nde belki.. İlaclar insani yalnizca uyusturuyot
loya hanım evet soyledıklerınıze katılıyorum ancak bu duyguları zaman zaman yasamıs bırı olarak soyleyebılecegım su kı. Nasılkı ılac tedavısınıe pek sıcak bakmasanız da bana gore psıkolokların da pek faydalı oldugunu soyleyemem bu tamamen kısını kendı ırade sı ve beynınde gerceklesen fırtınalarla alakalı bı durum kısı bunu yasıyorsa ılac versenızde bır yere kadar psıkolok ta.. Tam bıttı dedıgınız zaman aynı duyguları yasamıyacagınızın garantısını hangı psıkolk verbılır.... Soylekı dunya uzerınde bu konulara hakım cok degerlı nörobilim uzmanı bınlerce ınsan hala uzernde calısmalar surdurulen ve hala sırrı cozulemeyen ınsan vucudundakı tek organ beyındır.... Acıkcası bu konuda deneyım yasamıs bırı olrak nacızane fıkırlerımı sundum ruhsal bır cokuntu depresyon gıbı bır tanını kesın sonuc verebılecegını savunan bır psıkolok yada psıkıyatr olmamıs tır ham dır pışmemıstır yada bu işi tamamen ticari amac guderek ıdame ettırıyor demektır bılmem anlatabıldımmı....
Benim dusuncem kisi kendide biseyleri basarabilir aslinda.. Yolun basindaki birine psikolog sart mi belki anlatmak istemiyor yasadiklarini asil sorunu biliyosa ondan kurtulamiyosa psikolog ne yapabilir ki
Çok kırılmış, o kırılan parçaları içine dolmuş, dolan cam parçalarının adı Mustafa ve ustaca şekillenmiş, Mustafa dediklerinde öfkeleniyor neden çünkü Mustafa onun acilarinin toplamı, acılarının kuntlesmis hali, fakat güçlü, fakat can acitabiliyor. Mustafa diye seslenmesinler hatirlatmasinlar ama Mustafa yaralasın kanatsin artık ona dokunani. Ne tuhaf, insan can kırıklarına bir isim bulup konuşmalı belki onunla.. Hiç aklıma gelmemişti.
image1882 ile 1941 yılları arasında yaşayan ve 59 yıllık hayatında dünyada çok güzel izler bırakan İngiliz yazar Virginia Woolf, intihar etmeden önce bir mektup bırakmış.
1941 Mart’ının bir akşamında, yazar virginia woolf eve sırılsıklam gelir ve intihara teşebbüs eder. Fakat başarısız olur.
Ama kararlıdır birkaç gün sonra intiharı tekrar deneyecek olan yazar, bu kez başaracaktır.
Ruh sıkıntılarından kaçmak için ölümü seçen woolf’un cesedi ouse nehri’nde bulunur; yazarın ceketinin cepleri ağır taşlarla doludur…
Woolf’un bu yürek parçalayan son mektubunu, öldüğü gün eşi leonard bulur
“salı
En Sevdiğim,
Yine delirecekmişim; bu korkunç günleri atlatamayacakmışız gibi hissediyorum.
ve sanki giden zamanı geri çeviremeyeceğim.
sesler duymaya başlıyorum ve konsantre olamıyorum.
bu yüzden yapmam gereken şeyi yapıyorum.
bana verebileceğin en büyük mutluluğu verdin.
kimsenin yapamayacağı şeyleri yaptın.
iki insanın birlikte daha mutlu olabileceğini sanmıyorum.
ben artık savaşamayacağım.
biliyorum, senin hayatını mahvediyorum, bensiz daha mutlu olacaksın.
görüyorsun bu mektubu bile doğru düzgün yazamıyorum.
okuyamıyorum.
hayatımdaki bütün mutluluğu sana borçlu olduğumu söylemek isterim.
bana karşı inanılmaz sabırlısın ve iyisin.
Şunu söylemek istiyorum -aslında bunu herkes biliyor- eğer biri beni bu durumdan kurtarabilecek olsa bu sen olurdun.
her şey beni terk edip gitti ama senin iyiliğin hep benimle kaldı.
artık senin hayatını mahvetmeyeceğim.
kimse, seninle mutlu olduğumuz kadar mutlu olamazdı.
v.”
İki farklı insanı aynı bedende yaşattınız mı? Hiç.
Bir tanesi içinizde ortaya çıkartmadığınız, belki çok sevdiğiniz ve olmak istediğiniz siz, Bir tanesi de ortada olduğunuz her gün ona bürünüp dolaştığınız, fakat günden günede uzaklaştığınız siz. Sanki iki ayrı bedende iki ayrı insan. Tıpkı Kafa sesi gibi aynı bedende iki sesin açığa çıkması gibi…
Fakat buradaki fark aynı beden de iki ses çıkarken, Aynı bedende yaşattığımız iki ayrı insandan sadece bir tanesi oda, olmak istediğimiz değil olmamızı istenilenin ortaya çıkması. ”Kafa sesi” diyaframın sabit tutulup sadece ses tellerinin göğüs kafesi yardımı ile titreştirilmesiyle elde ediliyor. Yani oldukça zahmet isteyen bir dışa çıkış şekli. Kişinin bunun için sesini epey bir terbiye etmesi gerekiyor.
Peki içimizdeki ”BİZ” ortaya çıkması içinde sizce bir zahmet gerekiyor mudur?
İnsanın bunun için; O içindeki ”BEN’e” ulaşması için de biraz zahmete ihtiyacı olabilir. Kendini yeniden programlamaya, İstediği kişiye dönüşene kadar kendine taahhütler verip bunları uygulamaya. Evet kabul ediyorum bu Kafa sesini kontrol etmekten çok daha zor bir süreç, ama sonucunda sizi gerçekten istediğiniz siz yapacak süreç. Ve bu süreç yani bu değişim; sancılıdır. Değişimin sonucu iyidir, fakat her değişim muhakkak acı verir.
İnsan bu değişime ne zaman karar verir biliyor musunuz?
İçinde bulunduğunuz durum da ruhunuzun çektiği acı, değişimin verdiği acıdan daha fazla olduğuna inandığınız zaman olur.
Korkularımız, sıkılmışlıklarımız, arayışlarımız, hırslarımız, endişelerimiz, peşinden koştuğumuz mutluluk, yılların göz açıp kapamak kadar hızlı geçişinin verdiği panik bizi bu değişim noktasına getirir.
Panik olmayın yalnız değilsiniz. Milyonlarca insan sizin durumunuzda. Önce herkes kendisiyle savaşıyor. Kendisiyle kavga içinde. Denebilir ki içimiz dışımızdan çok daha karmaşık. Her birimizin işte o içindeki savaş; yaşadığı dünyasını şuan ki haline getirdi. Roller, zihin, öz, hepsi birbirine karıştı. Şimdi bunları toparlama zamanı.
Şimdiye kadar bunu toparlamak için neler yaptın? Belki sana mutluğun püf noktasını anlatan bir kitap okumayı denedin, Belki bir film izledin mutluğu anlatan, Belki kendine farklı vaatleri üzerine yapıştırmış bir çok kişiyle mutluğa ulaşmaya çalıştın. Her seferinde aklın karıştı. Ama doğruyu kabul etmekte buldun. Evet mutsuzluklarının, korkularının, hırslarının ve talihsizliklerinin sorumlusu”SEN”olduğunu anladın. Belki bunu her seferinde duvara toslayarak anladın. Ama ANLADIN.
Bu yazıyı okuduğuna göre; doğru yerdesin… Çünkü sen mükemmelsin …Her mükemmel insan gibi hayatında bir sorun yaşadığının farkında ve belki de onlara çözüm olmak istiyorsun. Çözümse doğru yöntemlerle ortaya çıkacak
” SEN ‘de ”…
İki Kişilik Tek Beden
İki kişilik tek bedenden oluşur insan
O yüzden içinde yaşamalı her ne yaşadıysa
Üçüncü şahıslara meze etmemeli yaşanmışlıklarını, yaşayacaklarını
İki kişilik tek bedenlerin bilmesi kafiydi oysa
İki yarımdan oluştuğunu bilmeli beden
Birbirini tamamlayan, başka yarımların tam yapamayacağı
Acısını, tatlısını kendiyle paylaşacağı
Ama o yarısını hayatından çıkartıp, yaşamayı göze alamayacağı
Demem o ki seviyorsa kendinden görmeli insan
Gizli gizli, sessiz sessiz başkasının göremeyeceği şekilde, kendinden
Ayırmamalı hiç bir şeyin den, Kalbine eş değer tutmalı
Çünkü kim anlayıp karşılıksız sevebilir ki insanı kendinden b(aşka) !
Terminolojik olarak 'çift kişilik' yani kişilik parçalanması kişilik bozukluklarına yaşatılan travmanın sonucudur. Anlatmak istediğiniz maske takmak ise, çok normaldir, benlik'in savunma sistemidir. Naçizane tavsiyem dönem dönem bu savunma sistemini değiştiriniz
Nasil bir degisiklik
Farklı savunma mekanizmalarını kullanmak. İnternette detaylı bilgiyi "Ego savunma mekanizmaları" arama ile bulabilirsiniz. Örneğin bir dönem kabul edin, bir dönem bir idolünüz gibi davranın, bir dönem reddedin vs. Vs. Aksi halde sürekli aynı savunma mekanizmasını kullanmak kişide nevroza, yani sinir hastalığına sebep olur
Benim sorunum çok farkli ama bu konuda bilgilenmek çok istiyorum yardim etmek için..
Yazim hatasindan dolayı ozur dilerim
Tesekkurler bilgilendirdiginiz için