lise 1'e kadar koyu bir din savunucusuydum. din hocası inancı rasyonel zemine oturtmaya çalışan alimleri seviyordu. Birgün ibn-i haldun'dan bahsetti. O meşhur, altın harflerle yazılacak sözünü söyledi: "coğrafya, insanın kaderidir." bunu din hocası söylemeseydi belki de bu açıdan bakamayacaktım. türkiye'de müslüman bir ailede doğduğum için müslümandım. Ben seçmemiştim. İngiltere'fe doğan bir çocuk da bu yüzden katolikti. Almanya'da doğan bu yüzden protestan'dı. Dersim'de doğan bu yüzden alevi oluyordu. Bırakın dini, mezhepler bile doğulan coğrafyaya göre farklılık gösteriyordu. Hiçkimse kendisi seçmiyordu. Sonra bi ara yusuf islâm'a denk geldim. Din değiştirmişti. Kendi seçtiği bir inancı vardı. Böylece teolojik kökenlerini araştırmaya başladıkça her toplumun bir inanç geleneği, bir mitolojisi, bir yaratılış hikayesi üretip, sürdürdüğünü farkettim. Böylece insanın tanrıyı yarattığını anlıyordum. Lisede deizmi direk aşıp agnostik olmuştum. Üniversiteye ise bir ateist olarak başladım. O gün bugündür; kendimi ekosistemin merkezine değil, direkt içine dahil ediyorum. Bir köpekten daha değerli olduğumu düşünmüyor; hayvanların benim için yaratıldığı fikriyle katliamlarına destek çıkmıyor, beygirlerle şeref yarıştırmıyorum. cenneti düşünüp erekte olmuyor, cehennemi düşünüp erekte halde secdeye kapanmıyorum. Uçkur ve işkence üzerine kurulmuş bir inancı reddettiğim için gururluyum, mutluyum.
O yüzden islam taklidi bir imanı değil tahkiki bir imanı savunur. Bunun içinde ya atalariniz yanlış biliyorsa der. Sen atanın inandığı şey üzerindeysen ve arastirmiyorsan o zaman zaten yaşadığın gibi inanmaya baslarsin...
lise 1'e kadar koyu bir din savunucusuydum. din hocası inancı rasyonel zemine oturtmaya çalışan alimleri seviyordu. Birgün ibn-i haldun'dan bahsetti. O meşhur, altın harflerle yazılacak sözünü söyledi: "coğrafya, insanın kaderidir." bunu din hocası söylemeseydi belki de bu açıdan bakamayacaktım. türkiye'de müslüman bir ailede doğduğum için müslümandım. Ben seçmemiştim. İngiltere'fe doğan bir çocuk da bu yüzden katolikti. Almanya'da doğan bu yüzden protestan'dı. Dersim'de doğan bu yüzden alevi oluyordu. Bırakın dini, mezhepler bile doğulan coğrafyaya göre farklılık gösteriyordu. Hiçkimse kendisi seçmiyordu. Sonra bi ara yusuf islâm'a denk geldim. Din değiştirmişti. Kendi seçtiği bir inancı vardı. Böylece teolojik kökenlerini araştırmaya başladıkça her toplumun bir inanç geleneği, bir mitolojisi, bir yaratılış hikayesi üretip, sürdürdüğünü farkettim. Böylece insanın tanrıyı yarattığını anlıyordum. Lisede deizmi direk aşıp agnostik olmuştum. Üniversiteye ise bir ateist olarak başladım. O gün bugündür; kendimi ekosistemin merkezine değil, direkt içine dahil ediyorum. Bir köpekten daha değerli olduğumu düşünmüyor; hayvanların benim için yaratıldığı fikriyle katliamlarına destek çıkmıyor, beygirlerle şeref yarıştırmıyorum. cenneti düşünüp erekte olmuyor, cehennemi düşünüp erekte halde secdeye kapanmıyorum. Uçkur ve işkence üzerine kurulmuş bir inancı reddettiğim için gururluyum, mutluyum.
Aslında aynı yoldan geçmişiz, fakat ne güzel anlatmışsın...
"Coğrafya insanın kaderidir." benim de en sevdiğim sözlerdendir
O yüzden islam taklidi bir imanı değil tahkiki bir imanı savunur. Bunun içinde ya atalariniz yanlış biliyorsa der. Sen atanın inandığı şey üzerindeysen ve arastirmiyorsan o zaman zaten yaşadığın gibi inanmaya baslarsin...