Astronomi ile ilgilenmeniz sizi dinlerden veya teizmden soğuttu mu? Yoksa aksine daha çok ilgilenip, önceden sizi alakadar etmeyen bir tanrıya inanmanızı sağlattımı?
Öncelikle çok güzel bir soru sormuş arkadaşımızı kutluyorum , bütün inançlara saygı göstermekle birlikte, ergen yılların da a_teist, 25 ve 30 yaşları arasında sıkı bir " teist " olarak, her iki inancı yaşamış biri olarak ben, astronomi ile tanıştıktan sonra şu kanıya vardım. " bu devasa evreni araştırma ya gönül vermiş kimsenin " a-teist" olması ile "teist" olması arasında hiç bir fark yoktur. Teist olanlar, dinlerde bahsedilenden çoooook çok çok daha büyük bir yaratıcının var olduğunu ve yaratıcının anlatılanlar kadar basit olmadığının farkına varamaması ve ateist lerinde tüm bunları görerek ve gördüklerinin kendiliğinden var olduğunu düşünmesi bence korkunç derecede üzerinde kafa yorulması gereken bir konu olsa gerek, işin özeti şu ki, astronomiye ilgi gösterip evreni tanımaya çalışan birinin "deizm _ panteizm ve agnostizm" arasında mekik dokumasi kaçınılmaz bir son.
Deizim en mantiklisi gibi geliyor bana da, fakat tanrı tanımını yaparken biraz eksik kalıyor, eğer bir bir yaratıcının var olduğuna inanıyorsa o yaratıcının sanılandan çok büyük bir yaratıcı olduğuna açık vurgu yapması gerekir. Yeni bir akımmı oluştursak acaba
Akım çok yanlış bir kelime. Modaya uymak için inandıgıma inanmıyorum. Bana göre evreni yaratmış olan bir tanrının insanlara din yollama ihtiyacında bulunmuş olamaz. Zaten bana göre bir deist bu yüzden tanrıların en büyüğüne inanıyor
Deizm tanrının evreni yaratıp bir köşeye çekildiğini söylemez, sadece dinlerde bahsedildiği gibi ödül ceza gibi yaptırımlarda bulunmadığıni savunur, insana irade ve düşünme yeteneği vermiştir, insanlar kendi kurallarını kendileri koyar ve o kurallara göre yaşarlar, tanrı insanın nasıl yaşaması gerektiğini söylemez ve müdahalede bulunmaz, bulunmuş olsaydı zaten bugün 1,5 _ 2 yaşında bir çocuğa adi bir insan tarafından tecavüz edilip öldürülerek gömmesi vahşetinin yaşanmasına izin vermezdi, yada bir taraftan saraylarda yaşayan insanlar varken başka bir coğrafyada açlıktan ölen çocukları görmezden gelmemesi gerekirdi, insanlık tarihi boyunca zekalarını kullanarak sefalet yaşayan bir toplum örneği yoktur, tanrı aklı vermiştir olumlu kullanırsan rahat yaşarsın aksi taktirde çekeceğin eziyetten tanrı sorumlu değildir.
Bende başta bir ön yargı ve tedirgin başlamıştim fakat zamanla okadar yardıma muhtaç ve aciz olduklarını goruyorsunki sahiplenme duygusu oluşuyor, yani atak dönemleri hariç
Öncelikle çok güzel bir soru sormuş arkadaşımızı kutluyorum , bütün inançlara saygı göstermekle birlikte, ergen yılların da a_teist, 25 ve 30 yaşları arasında sıkı bir " teist " olarak, her iki inancı yaşamış biri olarak ben, astronomi ile tanıştıktan sonra şu kanıya vardım. " bu devasa evreni araştırma ya gönül vermiş kimsenin " a-teist" olması ile "teist" olması arasında hiç bir fark yoktur. Teist olanlar, dinlerde bahsedilenden çoooook çok çok daha büyük bir yaratıcının var olduğunu ve yaratıcının anlatılanlar kadar basit olmadığının farkına varamaması ve ateist lerinde tüm bunları görerek ve gördüklerinin kendiliğinden var olduğunu düşünmesi bence korkunç derecede üzerinde kafa yorulması gereken bir konu olsa gerek, işin özeti şu ki, astronomiye ilgi gösterip evreni tanımaya çalışan birinin "deizm _ panteizm ve agnostizm" arasında mekik dokumasi kaçınılmaz bir son.
Agnostizm bana hep kolaya kaçmak gibi gelmiştir ve beni tatmin etmezdi
Bu konuda sana katılıyorum, bende genellikle aramaktan yorulunca sanırım bende agnostigim derdim
Yaşasın deizm
Deizim en mantiklisi gibi geliyor bana da, fakat tanrı tanımını yaparken biraz eksik kalıyor, eğer bir bir yaratıcının var olduğuna inanıyorsa o yaratıcının sanılandan çok büyük bir yaratıcı olduğuna açık vurgu yapması gerekir. Yeni bir akımmı oluştursak acaba
Akım çok yanlış bir kelime. Modaya uymak için inandıgıma inanmıyorum. Bana göre evreni yaratmış olan bir tanrının insanlara din yollama ihtiyacında bulunmuş olamaz. Zaten bana göre bir deist bu yüzden tanrıların en büyüğüne inanıyor
Yukarda yazdıgın gibi Bora kardeş deizm bir duygu meselesidir. Benim vicdanım diyorki bir yaratıcı var. Adı artık her ne ise
O değilde fatma bacı nedir jfjdjfn Görüşlerine saygım var ama beynimin durduğu yerde yüksek bir gücün var olduğunu "hissediyorum"
Deizm tanrının evreni yaratıp bir köşeye çekildiğini söylemez, sadece dinlerde bahsedildiği gibi ödül ceza gibi yaptırımlarda bulunmadığıni savunur, insana irade ve düşünme yeteneği vermiştir, insanlar kendi kurallarını kendileri koyar ve o kurallara göre yaşarlar, tanrı insanın nasıl yaşaması gerektiğini söylemez ve müdahalede bulunmaz, bulunmuş olsaydı zaten bugün 1,5 _ 2 yaşında bir çocuğa adi bir insan tarafından tecavüz edilip öldürülerek gömmesi vahşetinin yaşanmasına izin vermezdi, yada bir taraftan saraylarda yaşayan insanlar varken başka bir coğrafyada açlıktan ölen çocukları görmezden gelmemesi gerekirdi, insanlık tarihi boyunca zekalarını kullanarak sefalet yaşayan bir toplum örneği yoktur, tanrı aklı vermiştir olumlu kullanırsan rahat yaşarsın aksi taktirde çekeceğin eziyetten tanrı sorumlu değildir.
Kendini peygamber sanan biri büyük ihtimal ile şizofrendir. Onlardanda var etrafımda bir kaç kişi ve oldukca zekiler.
İnancıma model demeyin yahu
Evet bahsettiğin sanrilar sizoafektif bozukluk ve sizofrenide oluyor, ruh sağlığı hastanesinde çalışıyorum hastanemizde onlarca örneğinin içindeyim hergun
Dayanıyorsan iyi. Ben yılda 2 3 kez bir tımarhaneye yardıma gidiyorum. Her defasında ağlıyorum
İlginç bir istek. Hastalar genelde mutsuz.
Bende başta bir ön yargı ve tedirgin başlamıştim fakat zamanla okadar yardıma muhtaç ve aciz olduklarını goruyorsunki sahiplenme duygusu oluşuyor, yani atak dönemleri hariç
Ben Konyada bir yer biliyorum. Bas vurursanız kesin ilgilenirler.