Nasıl ateist olmaya karar verdiniz? Yani mesala sadece Kuran-ı Kerim o mi okudunuz yoksa diğer kutsal kitapları okudunuz mu? Gerçekten yorumlarını merak ediyorum ? Not: Lütfen küfür etmeyin .
Çocukken hiç ailemden baskı görmedim din konusunda, yine de inançlı insanlardı, babam 5 vakit namazında olmasına rağmen asla ama asla baskı kurmadı bana misal vermek gerekirse. Oldukça modern bi ailem vardı, dini, müslümanlığı öğrettiler ama asla beynime kazımaya kalkmadılar buna rağmen çocukluğumdan beri oldukça dindar birisi oldum kendi içimde. Mesela orta okul yıllarında okula yürüyerek gider gelirdim, gidip gelinceye kadar yüzlerce, binlerce sure okurdum sokaklarda. Babama ben ısrar ederdim en azından teravih namazlarına beni de götür diye. 20 li yaşlarımda her isteğim için yine her gün binlerce sure okur, yüzlerce rekat namaz kılardım. 10 larca kez kuranın Türkçesini hatim etmişliğim vardı. Sonra 30 lu yaşlarımda dinin daha derin olması düşüncesine kapıldım, allah ta öyle olmalıydı. Din yüzünden yobazlaşan bir sürü arkadaşım vardı, her şeye karşıydılar, basit bir sakız çiğnemeden tut, dişe dolgu yaptırmaya kadar her şey günahtı onlar için. Eve melek girmez diye evinin balkonuna yumurtlayan güvercinlerin yumurtalarını balkondan atıp yuvalarını bozan yaşlı teyzeler biliyorum. Yine 5 vakit namazında olup dedem yaşında ki insanların, her türlü fitneliği, fesatlığı yaptığını gördüm. İnsanlıktan çıkmışlardı çoğu. Bende bi sorun olmalıydı mutlaka diye düşündüm bir gün. Yanlış gelmeye başladı o yaştan sonra çoğu şey. İnsanlara, özellikle çevremdeki insanlara hurafeleri, din adına yaptıkları yanlışları anlatmaya çalıştıkça, onlara zamanında yaptığım onlarca iyiliğe rağmen bana kötülükler yaptılar, haklı olarak sorduğum soruların yanıtlarına sen "kafir"sin diyerek yanıt verdiler. Kuranı tekrar tekrar okumaya başladım bende yeniden. Okudukça baktım ki öncelerde ki o derinlik sadece bir seraptı, kendi kendime, kendi kafamda kurguladığım. Tüm o kötülüklerin kaynağını gördüm sonra o kitapta. Arabın nereye çekersen oraya uzar şiirinden öte bir şey değildi, yıllarca inandığım kitap. İçinde tanrıyı aradığım derin anlamları olabileceğim düşündüğüm şey benim için bana yapılan bir dalga geçmeydi. Böyle gelmeye başladı. Sonra şüpheyle ama denize düşen yılana sarılır misali incile yöneldim. Onu okumaya başladım, o daha da basit ve kötü yazılmış geldi bana. Bitiremedim bile okumayı. En son tanrı fikri çok basit ve yüzeysel gelmeye başladı, zaten çocukluğumdan beri teorik fizikle ilgileniyordum, ama din olgusu bastırıyordu bir takım şeyleri. Dinle bilim çakışıyordu, teorik fiziğin üstüne gitmeye başladım din olgusu saçma gelince. En azından onların kanıtların üzerine koyuyorlardı tüm teorilerini, ne kadar kulağa inanılmaz gelse de teoriler. Tanrı fikrinin de kendiyle ne kadar çeliştiğinin farkına vardım. Sonra bir anda din ve tanrı olgusunu sildim attım hayatımdan. Bir daha ağzımdan bir tek kelime sure çıktı, ne arabın şiirine inandım, ne namaz kıldım, ne tanrılara yalvardım Uzun oldu ama en kısa böyle anlatabilirim sanırım .
Çocukken hiç ailemden baskı görmedim din konusunda, yine de inançlı insanlardı, babam 5 vakit namazında olmasına rağmen asla ama asla baskı kurmadı bana misal vermek gerekirse. Oldukça modern bi ailem vardı, dini, müslümanlığı öğrettiler ama asla beynime kazımaya kalkmadılar buna rağmen çocukluğumdan beri oldukça dindar birisi oldum kendi içimde. Mesela orta okul yıllarında okula yürüyerek gider gelirdim, gidip gelinceye kadar yüzlerce, binlerce sure okurdum sokaklarda. Babama ben ısrar ederdim en azından teravih namazlarına beni de götür diye. 20 li yaşlarımda her isteğim için yine her gün binlerce sure okur, yüzlerce rekat namaz kılardım. 10 larca kez kuranın Türkçesini hatim etmişliğim vardı. Sonra 30 lu yaşlarımda dinin daha derin olması düşüncesine kapıldım, allah ta öyle olmalıydı. Din yüzünden yobazlaşan bir sürü arkadaşım vardı, her şeye karşıydılar, basit bir sakız çiğnemeden tut, dişe dolgu yaptırmaya kadar her şey günahtı onlar için. Eve melek girmez diye evinin balkonuna yumurtlayan güvercinlerin yumurtalarını balkondan atıp yuvalarını bozan yaşlı teyzeler biliyorum. Yine 5 vakit namazında olup dedem yaşında ki insanların, her türlü fitneliği, fesatlığı yaptığını gördüm. İnsanlıktan çıkmışlardı çoğu. Bende bi sorun olmalıydı mutlaka diye düşündüm bir gün. Yanlış gelmeye başladı o yaştan sonra çoğu şey. İnsanlara, özellikle çevremdeki insanlara hurafeleri, din adına yaptıkları yanlışları anlatmaya çalıştıkça, onlara zamanında yaptığım onlarca iyiliğe rağmen bana kötülükler yaptılar, haklı olarak sorduğum soruların yanıtlarına sen "kafir"sin diyerek yanıt verdiler. Kuranı tekrar tekrar okumaya başladım bende yeniden. Okudukça baktım ki öncelerde ki o derinlik sadece bir seraptı, kendi kendime, kendi kafamda kurguladığım. Tüm o kötülüklerin kaynağını gördüm sonra o kitapta. Arabın nereye çekersen oraya uzar şiirinden öte bir şey değildi, yıllarca inandığım kitap. İçinde tanrıyı aradığım derin anlamları olabileceğim düşündüğüm şey benim için bana yapılan bir dalga geçmeydi. Böyle gelmeye başladı. Sonra şüpheyle ama denize düşen yılana sarılır misali incile yöneldim. Onu okumaya başladım, o daha da basit ve kötü yazılmış geldi bana. Bitiremedim bile okumayı. En son tanrı fikri çok basit ve yüzeysel gelmeye başladı, zaten çocukluğumdan beri teorik fizikle ilgileniyordum, ama din olgusu bastırıyordu bir takım şeyleri. Dinle bilim çakışıyordu, teorik fiziğin üstüne gitmeye başladım din olgusu saçma gelince. En azından onların kanıtların üzerine koyuyorlardı tüm teorilerini, ne kadar kulağa inanılmaz gelse de teoriler. Tanrı fikrinin de kendiyle ne kadar çeliştiğinin farkına vardım. Sonra bir anda din ve tanrı olgusunu sildim attım hayatımdan. Bir daha ağzımdan bir tek kelime sure çıktı, ne arabın şiirine inandım, ne namaz kıldım, ne tanrılara yalvardım Uzun oldu ama en kısa böyle anlatabilirim sanırım .