Acıma ve merhamet duyguları evrimsel açıdan sadece empatiden mi ibaret?

Acımak ile merhametin farklı olduğunu düşünüyorum. Acıma bulaşıcı gibi geliyor. Neye, ne zaman acıyacağımızı aynı olayı ne zaman gülünç bulacağımızı sosyal koşullar belirliyor sanki. Anneyseniz çocuğunuz kayaktan düştüğünde eyvah diyerek koşarsınız ama akıllı tv'de ard arda 10 düşme videosu izlerseniz gülmekten kopabilirsiniz.

Ancak merhamet, kötülük yapsak mağdur hatta yok edebileceğimiz her canlıya yönelik kontrol etmesi zor, içsel, vicdani bir tutum gibi.

Komplo teorisyeni gibi konuşacak olursam da, dünya devi kuruluşların nüfus kontrolü için kötülüğü sıradanlaştırma proje ve uygulamaları olabilir. Hergün şiddet görüntü ve haberlerinin kamuoyuna pompalanmakta oluşu en kolay yol örneğin. Tecavüz haberini izle, kahvenden bir yudum al ve Cık cık cık diyerek başka kanalda survivor izleyerek heyecanlan. Robot değilsek de çok rahat kanıksamış, duyarsız, robotlaşmış insanlar olabiliyoruz. Pavlovun köpeklerine çok benzeyen bir insan yığını var. Yalnızca mutlu edene koşullanmış, korkunç canlılar.