Sizce yaptığımız kötülüklerin bedelini ödeyecek miyiz? Ödeyeceksek bu ne şekilde olacak? Teistlerin düşüncelerini biliyorum daha çok ateistlerin fikirlerini merak ediyorum. Eğer bi bedel ödemeyeceksek adaletin ne şekilde sağlanacağını düşünüyorsunuz.
Kant belirleyici yargının imkanı ve işleyişini "saf anlayışın sentetik ilkelerine " bağlamıştır. Bu ilkeler kurucu değil, kural koyucu ilkelerdir ve neticede refleksif yargının müjdeleyicisidir. Bu ilkelerin kural koyucu olmasının nedeni, fe-numenlerin varoluşunu apriori olarak kurallara tabi kılmalarıdır. Ancak bu varoluş kurulup inşa edilemez. Varoluş şeyin bir yüklemi değil varlıkla konumlandırılması olduğu ölçüsüne dayanır. Bu konum verili olması yada olmaması yada meydana gelip gelmemesi önemli değil. Yani bu varlıktaki konum, varlığın kendisinin konumudur yada varlığın konum olarak ele alınmasıdır. Bu, Heidegger' in ortaya çıkardığı Kant'ın varlık üzerine teizidir. Çok uzatmadan biraz daha devam etmek istiyorum. Heidegger' e göre Kant'ın varoluş tezi, her türlü metafizikte düşünülmemişe bağlıdır. Çünkü "konumlanmış varlığın" mevcudiyeti varlık değildir(varlığın kendisi var değildir. Umarım anlaşılıyorumdur) . Konumlanmış varlık varlığın olmasına izin verdiği şeydir yani oluruna bıraktığıdır. İnşa edilemeyen varoluş, varlığın var olmaya bıraktığıdır, o olay olarak olur, zorunlu değildir. Bir vermeyle ilişkilidir(verili olanla değil) ve bir olay olarak meydana gelir(bir inşa olarak değil -başta demiştik-) Genel olarak kural koyma, vermeyle ve meydana getirmeye ilgilidir. (burada bunlar, teorik imkanın kendisinden daha önce belirir). Evet bu bağlamda kural koyma, bir dünyanın meydana gelişiyle ilgilidir, bir "ol" demedir. Ama bu "ol" sadece bir oluruna bırakmadır. Ve bu "kızgınlık günlerinden" (şu ünlü hesap gününden) ayrı tutulamaz. Bir dünyanın yaratılışı onun yargısından ayrı düşünülemez, her ne kadar bunları Tanrı olmadan düşünmek gerekse de...
Kant belirleyici yargının imkanı ve işleyişini "saf anlayışın sentetik ilkelerine " bağlamıştır. Bu ilkeler kurucu değil, kural koyucu ilkelerdir ve neticede refleksif yargının müjdeleyicisidir.
Bu ilkelerin kural koyucu olmasının nedeni, fe-numenlerin varoluşunu apriori olarak kurallara tabi kılmalarıdır. Ancak bu varoluş kurulup inşa edilemez. Varoluş şeyin bir yüklemi değil varlıkla konumlandırılması olduğu ölçüsüne dayanır. Bu konum verili olması yada olmaması yada meydana gelip gelmemesi önemli değil. Yani bu varlıktaki konum, varlığın kendisinin konumudur yada varlığın konum olarak ele alınmasıdır. Bu, Heidegger' in ortaya çıkardığı Kant'ın varlık üzerine teizidir. Çok uzatmadan biraz daha devam etmek istiyorum. Heidegger' e göre Kant'ın varoluş tezi, her türlü metafizikte düşünülmemişe bağlıdır. Çünkü "konumlanmış varlığın" mevcudiyeti varlık değildir(varlığın kendisi var değildir. Umarım anlaşılıyorumdur) . Konumlanmış varlık varlığın olmasına izin verdiği şeydir yani oluruna bıraktığıdır. İnşa edilemeyen varoluş, varlığın var olmaya bıraktığıdır, o olay olarak olur, zorunlu değildir. Bir vermeyle ilişkilidir(verili olanla değil) ve bir olay olarak meydana gelir(bir inşa olarak değil -başta demiştik-) Genel olarak kural koyma, vermeyle ve meydana getirmeye ilgilidir. (burada bunlar, teorik imkanın kendisinden daha önce belirir).
Evet bu bağlamda kural koyma, bir dünyanın meydana gelişiyle ilgilidir, bir "ol" demedir. Ama bu "ol" sadece bir oluruna bırakmadır. Ve bu "kızgınlık günlerinden" (şu ünlü hesap gününden) ayrı tutulamaz. Bir dünyanın yaratılışı onun yargısından ayrı düşünülemez, her ne kadar bunları Tanrı olmadan düşünmek gerekse de...
Kant üzerine çalıştığım sıralarda çıkardığım bir not